مجازی سازی سرور
مجازی سازی سرور چیست؟ مزایای این نوع از مجازی سازی چیست ؟ ما به عنوان شرکت یا سازمان به مجازی سازی سرور احتیاج داریم؟
مجازی سازی سرور برای عملکرد کارآمد هر مرکز داده ضروری است. اما دقیقاً مجازی سازی سرور چیست و آیا برای تجارت شما مناسب است؟ امروزه مجازی سازی سرور در سال 2021 موضوعی پیچیده و درگیرتر از زمانی است که این مفهوم نزدیک به دو دهه پیش برای اولین بار ارائه شد. با این حال ، مفاهیم اصلی و مزایای اصلی همان ثابت هستند.
مجازی سازی سرور چیست؟
مجازی سازی سرور فرایندی است که چندین نمونه مجازی را در یک سرور ایجاد و انتزاع می کند. مجازی سازی سرور همچنین منابع سرور ، از جمله تعداد و هویت سرورهای فیزیکی ، پردازنده ها و سیستم عامل های خاص را پوشش می دهد.
سخت افزارهای رایانه ای و طرح های نرم افزاری معمولاً از برنامه های تک پشتیبانی می کنند. غالباً ، این سرورها را مجبور می کند که هر یک از کارها را انجام دهند ، که اساساً پردازنده های استفاده نشده ، ظرفیت حافظه و سایر منابع سخت افزاری را هدر می دهد. سخت افزار سرور افزایش یافته است زیرا سازمانها برنامه ها و خدمات بیشتری را در سراسر شرکت مستقر کرده اند. هزینه های مربوطه و افزایش تقاضا برای فضا ، قدرت ، سرمایش و اتصال مراکز داده را به محدوده خود رساند.
ظهور مجازی سازی سرور همه اینها را تغییر داد. مجازی سازی لایه ای از نرم افزار به نام هایپروایزر را به رایانه اضافه می کند که سخت افزار اصلی را از تمام نرم افزارهایی که در بالا اجرا می شود ، جدا می کند. یک Hypervisor منابع مجازی رایانه را سازماندهی و مدیریت می کند و منابع مجازی را در موارد منطقی به نام ماشین های مجازی (VMs) قرار می دهد ، که هر یک قادر به عملکرد به عنوان یک سرور جداگانه و مستقل هستند. مجازی سازی می تواند یک رایانه را قادر سازد تا کار چندین رایانه را انجام دهد و از 100٪ سخت افزار موجود سرور برای مدیریت چندین بار کاری به طور همزمان استفاده می کند. این تعداد سرورها را کاهش می دهد ، فشار بر امکانات مرکز داده را کاهش می دهد ، انعطاف پذیری فناوری اطلاعات را افزایش می دهد و هزینه فناوری اطلاعات را برای شرکت کاهش می دهد.
مجازی سازی چهره محاسبات سازمانی را تغییر داده است ، اما مزایای بسیاری از آن گاهی با عواملی مانند مجوز و پیچیدگی مدیریت و همچنین مسائل احتمالی در دسترس بودن تعدیل می شود. سازمانها باید درک کنند که مجازی سازی چیست ، چگونه کار می کند ، معاملات آن و موارد استفاده. تنها در این صورت است که یک سازمان می تواند مجازی سازی را به طور م acrossثر در مرکز داده به کار گیرد و به کار گیرد.
مولفه های مجازی سازی سرور
بسته به رویکرد ، مجازی سازی سرور از تعدادی components مختلف استفاده می کند. این اجزا شامل:
یک ماشین میزبان که همان سخت افزار سرور فیزیکی است که در آن مجازی سازی اتفاق می افتد
ماشین مجازی یا ماشین های مهمان که حاوی دارایی هایی هستند که از یک محیط سنتی سرور انتزاع می شوند
هایپروایزر که یک نرم افزار تخصصی است که ماشین های مجازی را ایجاد و نگهداری می کند و می تواند به صورت طبیعی روی سرورهای فلزی برهنه اجرا شود و یا در بالای یک سیستم عامل موجود میزبانی شود.
Hypercalls، پیام هایی است که بین ابرنظرهای غیر مجاز و سیستم عامل ها برای اشتراک منابع با استفاده از API ارسال می شود.
کانتینرها ، محیط های کاربری منحصر به فردی هستند که در سیستم عامل های مجازی ایجاد می شوند. با یک موتور کانتینر ، چندین کانتینر می توانند از همان رابط ها و کتابخانه های مشترک سیستم عامل میزبان استفاده کنند. کانتینرها معمولاً در Hypervisors یا ماشین های مجازی مستقر می شوند تا یک لایه جداسازی اضافی از سیستم عامل اصلی میزبان سرور ایجاد کنند.
3 نوع رویکرد مجازی سازی سرور
در سطح بالا ، تمام فناوری های مجازی سازی دستیابی به همان هدف را دارند: بهینه سازی در دسترس بودن سرور فیزیکی با تقسیم و امکان فراهم آوردن منابع با چابکی بیشتر. رویکرد خاص مجازی سازی به نیازها و محدودیت های سازمانی که قصد مجازی سازی دارد بستگی دارد:
مجازی سازی کامل:
از یک هایپروایزر برای ایجاد و نگهداری ماشین های مجازی کاملاً مستقل استفاده می کند که برای کار با سیستم عامل های مختلف نیازی به اصلاح ندارند. این کار از طریق یک رویکرد کمک نرم افزاری قابل انجام است ، اما از زمانی که اینتل و AMD در اواسط دهه 2000 توسعه CPU x86 جدیدی را ایجاد کرده اند ، مجازی سازی کامل به کمک سخت افزار به روش اصلی تبدیل شده است. Microsoft Hyper-V ، Oracle VM VirtualBox و VMware vSphere از جمله محصولات برتر مجازی سازی برتر هستند.
Para-virtualization یا پارا مجازی سازی
از یک رابط برنامه نویسی برنامه (API) برای ارسال فراخوانی بین هایپروایزر و سیستم عامل استفاده می کند. این بدان معنی است که هر یک از ماشین های مجازی از آنها آگاهی داشته و می توانند برای به اشتراک گذاشتن منابع با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. مجازی سازی ، که گاهی اوقات به سادگی PV نامیده می شود ، می تواند بر روی معماری سیستم که از پشتیبانی مجازی سازی سخت افزاری پشتیبانی نمی کند ، اجرا شود. اکثر محصولاتی که مجازی سازی کامل را امکان پذیر می کنند ، مجازی سازی را نیز فعال می کنند.
مجازی سازی در سطح سیستم عامل
مجازی سازی سیستم عامل بدون هایپروایزر رخ می دهد. در عوض ، سیستم عامل سرور فیزیکی دارای یک قابلیت مجازی سازی است که مانند یک هایپروایزر برای ایجاد چندین محیط کاربری به نام کانتینر عمل می کند. Oracle Solaris یکی از برجسته ترین محصولات مجازی سازی در سطح سیستم عامل است.
مجازی سازی در برابر رایانش ابری
مجازی سازی و رایانش ابری دو فناوری هستند که اغلب بهم پیوسته اند. فناوری Cloud منابع محاسبه سرور را بر روی یک مدل الاستیک ارائه می دهد که می تواند در صورت لزوم به بالا یا پایین برسد. سرورهای فیزیکی الاستیک نیستند و ظرفیت ثابت دارند ، به همین دلیل ابر در بالای مجازی سازی سرور ساخته شده است.
با مجازی سازی سرور ابری ، فروشندگان ابر با استفاده از مجازی سازی سرور ، منابع بزرگی از محاسبه را در مراکز داده انتزاع می کنند تا توسط کاربران نهایی مصرف شود. سرویس های ابری امکان دسترسی به ظرفیت سرور مجازی را برای کاربران فراهم می کنند اما به سخت افزار فیزیکی دسترسی ندارند.
به عنوان مثال ، سرویس های وب آمازون (AWS) ممکن است ده ها هزار سرور فیزیکی در یک مرکز داده داشته باشد ، اما کاربران نهایی به سخت افزار واقعی سرور فیزیکی دسترسی ندارند. در عوض ، سرویس EC2 (Elastic Compute Cloud) مجازی سازی سرور ابری را با اندازه ها و پیکربندی های مختلف از نمونه های ابر ماشین مجازی ارائه می دهد.
مزایای مجازی سازی سرور
مزایای بسیاری از مجازی سازی سرور وجود دارد ، به ویژه هنگامی که نوآوری و کارایی یک سازمان در میان باشد. مجازی سازی سرور مزایای زیادی دارد از جمله:
- هزینه های عملیاتی کمتر است. سرورهای مجازی معمولاً به رد پای فیزیکی کمتری نیاز دارند و انرژی کمتری نسبت به زیرساخت های سنتی مصرف می کنند. آنها همچنین با سخت افزار کمتری از قابلیت دسترسی بیشتری برخوردار هستند ، بنابراین هزینه مداوم نگهداری از سخت افزار سرور به طور چشمگیری کمتر از هزینه ای است که برای همان دسترسی در یک محیط سنتی مورد نیاز است.
- بارهای کاری سریعتر مستقر می شوند. سرپرستان فناوری اطلاعات می توانند ماشین های مجازی را با سرعت بیشتری نسبت به یک محیط سنتی راه اندازی یا تکثیر کنند ، به این معنی که هم سرورها و هم تیم های سرپرست می توانند بازده بیشتری داشته باشند.
- بهبود و انعطاف پذیری در برابر بلایای طبیعی بهتر است. تهیه نسخه پشتیبان و تکثیر داده در سایر ماشین های مجازی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای بازیابی فاجعه بسیار آسان تر است. هنگامی که بلایا ناخواسته رخ می دهد ، ماشین های مجازی می توانند به سرعت داده های از دست رفته را بازیابی کرده و از خرابی طولانی و گران قیمت جلوگیری کنند.
معایب و اشکالات مجازی سازی سرور
هم زمان ، اشکالاتی در مجازی سازی سرور وجود دارد:
- عملکرد کمتر قابل اعتماد است. برنامه های مهم تجاری معمولاً در سرورهای فلزی بدون لبه در مقایسه با سرورهای مجازی عملکرد بهتری دارند ، اگرچه با پیشرفت فناوری مجازی سازی این حاشیه عملکرد کاهش یافته است.
- سرمایه گذاری سرمایه گران تر است. هزینه اولیه یک سرور مجازی معمولاً گرانتر از همتای فلزی آن است ، اما همانطور که در بالا ذکر شد ، هزینه مداوم این سرمایه گذاری را با گذشت زمان متعادل می کند.
- همه برنامه ها قابل مجازی سازی نیستند. بنابراین ، برخی از محیط های مجازی باید برخی از ظرفیت های سرور سنتی را حفظ کرده و با یک اکوسیستم ترکیبی سازگار شوند.
سخن پایانی
در این نوشته مجازی سازی سرور را مورد بررسی قرار دادیم . شما در شرکت یا سازمان خود از مجازی سازی استفاده میکنید؟
- ۰۰/۰۵/۰۸